وب نویسی

وب نویسی البته برای ما وب نویسان که همگی پیامبران و بلکه خدایان آزادی قلم هستیم واضح و مبرهن است که هر چه دل‌مان بخواهد می توانیم بنویسیم و هر چه دل‌مان نخواهد می توانیم ننویسیم و به کسی اصلاً مربوط نیست که چه می نویسیم یا چه نمی نویسیم. پس وقتی ما آزادیم که هر چه دل‌مان خواست بنویسیم یا ننویسیم رسانه های اینترنتی هم آزادند که هر چه دل شان خواست بنویسند یا ننویسند. اصلا چه حقی داریم به رسانه ای بگوییم چرا این را نوشتی یا چرا آن را ننوشتی. دلش خواسته نوشته؛ دلش خواسته ننوشته. به شما چه؟ مگر پول رسانه را شما می دهید؟ مگر خط رسانه را شما تعیین می کنید؟ دولتی هست و بودجه ای هست و هیئت تحریریه ای هست و سردبیری هست که این ها مثل دانه ی تسبیح به هم متصل اند و هر طور دل شان بخواهد عمل می کنند. مُلک بابای آنهاست، مُلک بابای شما که نیست. اما نه که منِ نویسنده در کشوری استبدادی بزرگ شده ام و آزادی مازادی زیاد حالی ام نیست، بعضی وقت ها از این و آن طلبکار می شوم که چرا فلان چیز را نوشته ای یا فلان چیز را ننوشته ای.